هنرمندان و تماشاگران زیادی بوده‌اند که همواره در حسرت اجرای دوباره نمایشی به سر برده‌اند که اجرای آن به یادماندنی بوده و جز خاطراتی از اجرا و موفقیت‌هایش، چیز دیگری بر جای نمانده است.
با نگاهی کوتاه به فهرست نمایش‌های 2یا 3 سال گذشته اما در صحت این مصداق تردیدهایی وارد می‌شود. تئاتر هنری میرا است و حتی با ضبط تلویزیونی و... هم نمی‌توان ماندگاری آن را رقم زد اما تلاش‌های اداره کل هنرهای نمایشی در این سال‌ها، این قاعده را به نوعی برهم زده است.
به عنوان مثال امسال هم مانند سال گذشته و برای دومین‌بار متوالی نمایش «شعله در زمهریر» پس از اجرا در تالار وحدت، دوباره در سالن اصلی تئاتر شهر روی صحنه خواهد رفت. تکرار مجدد نمایش‌ها، رسم جدیدی است که در این سال‌ها در تئاتر باب شده است و نمایش‌هایی چون «شعله در زمهریر»، «مسافران»، «کانال کمیل»، «در قاب ماه» و ... در مقاطع زمانی مختلف در تالارهای مختلف نمایشی روی صحنه رفته‌اند.
در حالی که تالارهای نمایشی بزرگترین معضل پیش روی هنرمندان تئاتر است و هر ساله عده‌زیادی به دلایل کمبود امکانات که عمدتا از ضعف برنامه‌ریزی و بهره‌برداری از تالارهای نمایشی، ناشی می‌شود،. امکان فعالیت پیدا نمی‌کنند، مدیران اداره کل هنرهای نمایشی به تکرار چندباره برخی نمایش‌ها علاقه‌مند شده‌اند.
البته هیچ‌گونه سیاستگذاری و برنامه‌ریزی مدونی در نحوه انتخاب و اجرای این آثار وجود ندارد و صرف یک برنامه یا قاعده، تکرار چندباره نمایش‌ها صورت نمی‌گیرد. این در حالی است که در این 3-2 سال نمایش‌های موفق و پرتماشاگری که اتفاقا به لحاظ فروش هم در سطح مطلوبی قرار داشتند. تقاضای افزایش تعداد اجراها و تمدید زمان آن را داشته‌اند که بنابه صلاحدید این امکان برای آنها فراهم نشده است.
گاهی اوقات مسئولان، مناسبت‌ها را دلیل اصلی تکرار این اجراها عنوان می‌کنند که البته توجیهی بیش به نظر نمی‌رسد. اگر قرار است به مناسبت‌های مختلف تالارهای نمایشی میزبان نمایش‌های خاص باشند، با این سیاست و رویکرد لطمات جبران‌ناپذیری به عرصه نمایش‌های مناسبتی وارد می‌کنند. در حالی که با حمایت مسئولان و برنامه‌ریزی مناسب و با بهره‌گیری از خلاقیت‌های بدیع، می‌توانیم شاهد خلق آثار نمایشی جدید به مناسبت‌های مختلف باشیم که هم علاقه‌مندان بیشتری را جذب خواهد کرد و هم به رشد و ارتقای کیفیت آثار مناسبتی در دراز مدت منجر خواهد شد.
هم اینک اجرای این دست نمایش‌ها به تماشاگران خاص تعلق می‌گیرد و با تمهیدات ویژه‌ای مانند فراهم کردن وسایل حمل‌ونقل جمعی(اتوبوس)، تدارک شام و... برای تماشاگران روی صحنه می‌رود و بی‌تردید این علاقه‌مندان بیش از نیاز به این تدارکات، نیازمند کار نو و حرف جدیدی هستند. در این گونه آثار در سال‌های گذشته همواره یک عده خاصی امکان فعالیت پیدا کرده‌اند و این اسامی مرتب در حال تکرار است در حالی‌که می‌توان این فرصت‌ها را در اختیار هنرمندان بیشتری قرار دا‌د.
